چند سال خانوادگی با وسیله شخصی سعادت بازدید مناطق عملیاتی خوزستان را داشتیم که خیلی با صفا بود.
شلمچه که چیز عجیبیه ! خیلی با صفاست و حال و هوای مسجد جمکران را دارد.
شلمچه قطعه ای از بهشت است.
و یک سال هم یادمان شهدای طلائیه و یادمان شهدای عملیات رمضان
پار سال هم که رفتیم تا سوسنگرد و بستان و نهایتا تا نزدیک مرز ، یادمان شهدای چزابه ، در حالیکه اصلا نمی دونستم اونجا یادمان هست!
البته دهلاویه و هویزه به دلمان ماند...
راستش خیلی باصفاست . یعنی جزء زندگی آدم حساب نمیشه . قدم زدن جای پای شهدا یه حال و هوایی داره که گفتنی نیست.
بالاخره هر سفری سختی و مشکلاتی هم داره اما حوب شیرینی هر سفری هم به سختی هاشه .
توکل بر خدا
البته واقعا شهدا خودشون راهنمایی می کنند . من هرچی بنویسم تا آدم خودش نره باور نمی کنه !
از ما گفتن ...
به هر طریقی شده این ایام نوروز آدم بره ببینه و بدونه که رزمنده ها برای حفظ این آب و خاک چه کردند.
با کاروان های دانشجویی ، بسیجی ، اداری ، مسجد محل و ... خلاصه هرکدوم شده آدم حرکت کنه بره.
اگه نشد با وسیله شخصی . خانوادگی یا دوستانه .
یا اصلا چند نفری با وسیله عمومی
یه کاروان هایی هم هستند خودرو شخصی ها با مدیرش هماهنگ می کنند به اونها ملحق میشن و به صورت ده بیست ماشینه با هم بازدید می کنند. از نظر خورد و خوراک و استراحت و راوی یه محاسنی داره. از همه شهرها هم هستند. تو اینترنت بگردید تلفن هاشون هست.
ولی ما با وسیله شخصی با توکل بر خدا حرکت می کردیم و می رفتیم هرجا که دلم ندا میداد و بعد هم خدا خودش هدایت می کرد و شهدا هم راهنمایی می کردن.