پرهیز از دوستی با دشمن ، دستور صریح قرآنی

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ أَ تُریدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطاناً مُبیناً * آیه شماره 144  از سوره مبارکه نساء

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! غیر از مؤمنان، کافران را ولّى و تکیه‏ گاه خود قرار ندهید! آیا می‌‏خواهید (با این عمل) دلیل آشکارى بر ضدّ خود در پیشگاه خدا قرار دهید؟!

 1- پذیرش ولایت کفّار با ایمان سازگار نیست. یک دل، دو دوستى برنمی‌دارد. «یا ایها الّذین آمنوا لاتتّخذوا...»
2- تولّى و تبرّى، دوستى با مؤمنان و دورى از کافران، لازمه ‏ى ایمان است. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء من دون المؤمنین»
3- از هر نوع اختلاط، رفاقت و قراردادى که نتیجه ‏اش به زیان مسلمانان باشد، باید پرهیز کرد. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء»
4- در سیاست خارجى، روابط سیاسى و اقتصادى، گزینش‏ ها و عزل و نصب ‏ها، هر اقدامى که به سلطه‏ ى کفّار بر مسلمانان انجامد حرام و محکوم است. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء»

سیاست و دستور کار از این آیه واضح تر؟!